دونستن هارمونی روی گیتار میتونه به نوازنده مهارت‌های دیگه‌ای رو هم بده؛ مثلاً میتونه قطعاتی رو که دوست داره، برای ساز خودش تنظیم کنه یا بتونه ایده‌های بداهه‌ی عمیق‌تری رو خلق کنه.
خیلی وقتا هنرجوهای گیتار، بعد از چندسال تمرین، به خودشون میان و میبینن که صرفاً از لحاظ تکنیکی قوی شده‌ن و فقط میتونن قطعه‌هایی رو که قبلاً ساخته شده بنوازن. برای تفسیر قطعاتشون هم باید همیشه از معلم ایده بگیرن تا بدونن چطوری به جملاتشون اوج و فرود بدن تا بتونن قطعه رو موزیکال بنوازن. درصورتیکه اگر از هارمونی روی سازشون شناخت داشته‌باشن، میتونن خیلی راحت صرفاً با نگاه کردن به دسته گیتارشون موقع اجرای قطعه، آنالیزش کنن و ساختارش رو بشناسن و خودشون بتونن تفسیرش کنن!
علاوه بر این، اگر نوازنده شناخت بهتری از الگوهای گام‌ها و آکوردها روی سازش داشته‌باشه، دیگه فقط به قطعه‌هایی که قبلاً ساخته شده‌ن محدود نخواهد بود و میتونه هربار که سازش رو دست گرفت با توجه به حس و حال اون لحظه‌ش، موسیقی‌ای رو خلق کنه.